Η γυνή να φοβήται τον άντρα

… ή μήπως να μην τον φοβήται;

Στην κωμωδία του Γιώργου Τζαβέλα εξακολουθεί να τον φοβήται, αλλά ανατέλλει πλέον το ερώτημα: για πόσο ακόμη;

Η καημένη η Ελενίτσα υπομένει δεκατέσσερα χρόνια τώρα τα ίδια και τα ίδια προσμένοντας ένα και μόνο πράγμα: «Να της βάλει στεφάνι» ο αγαπημένος της σύντροφος Αντωνάκης, πολέμιος κάθε είδους δέσμευσης και αρσενικό παλαιάς κοπής.

Ο Αντωνάκης δείχνει όντως να έχει το πάνω χέρι, με την Ελενίτσα και την Παγώνα (την υπηρέτρια) να στέκονται εις στάσιν προσοχής όταν αυτός μιλάει. Αλλά, όπως θα δούμε, μόνο στα λόγια. Η κοινωνία απαιτεί δικαίωση από τον Αντωνάκη δια φλυτζανίου της καφετζούς Μπεμπέκας, παιδικής φίλης της Ελενίτσας, αλλά και από την «παστρικιά» Ελενίτσα δια στόματος της άκρως ηθικιστρίας, φαρμακογλώσσης σπιτονοικοκυράς τους.

Κι έρχεται ο θάνατος ενός φίλου να τραντάξει τον Αντωνάκη: οφείλει να εξασφαλίσει την αγαπημένη του διότι σήμερα είμαστε κι αύριο δεν είμαστε! Και τι θα αλλάξει με ένα στεφάνι, εξάλλου; Μήπως δεν είναι αντρόγυνο ουσιαστικά; Τυπικό το ζήτημα! Απλώς, η Ελενίτσα θα λέγεται πλέον, με δόξα και τιμή, κυρία Κοκοβίκου και κυρία, ίσως, διευθυντού – αν ο Αντωνάκης πάρει προαγωγή στο υπουργείο που εργάζεται.

 Τα υπόλοιπα θα παραμείνουνε ίδια. Η Παγώνα θα συνεχίσει να είναι η υπηρέτρια, ο Αντωνάκης απόλυτος κύριος και το σπίτι θα παραμείνει, όπως και τώρα, κάστρο απόρθητο για όποιον θελήσει να εισβάλει και να ταράξει την «οικογενειακή του γαλήνη».

Ο Αντωνάκης όμως, με αυτό το στεφάνι πέφτει στην παγίδα, διότι όπως φαίνεται λογάριαζε χωρίς τον ξενοδόχο. Οι ξενοδόχοι στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι οι τρεις καρδιακοί του φίλοι και οι γυναίκες τους, οι οποίες εισβάλουν δικαιωματικά πλέον στο μέχρι πρότινος απόρθητο κάστρο και αναστατώνουν την «αρμονία» του ζευγαριού με άκρως νεωτεριστικές αντιλήψεις.   

Μια εξαιρετική ηθογραφία, με πλήθος αναφορών στη ζωή και στα προβλήματα της μικροαστικής τάξης στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Το έργο θίγει αρχικά το πρόβλημα της τότε μεταλλασσόμενης Αθήνας. Μαζί με αυτό όμως, άμεσα και ξεκάθαρα, παρουσιάζει τα προβλήματα των ανθρωπίνων σχέσεων και τις δυσκολίες της συμβιωτικής καθημερινότητας. Το ζευγάρι του Γιώργου Τζαβέλλα, χαρακτηριστικό της εποχής και των νέων ηθών, αγωνίζεται να ξεπεράσει προκαταλήψεις παμπάλαιες και τελικά, ανάμεσα στις συμπληγάδες της συμβίωσης, το πετυχαίνει.

Συντελεστές:

 Συγγραφέας: Γιώργος Τζαβέλας

Σκηνοθεσία: Θεόδωρος Λιμήτσιος

Πρωταγωνιστούν με σειρά εμφάνισης:

Παγώνα: Ασπασία Τζάνου

Τούλα: Ελένα Γκότση

Ελένη: Ινώ Μάτσου

Μπεμπέκα: Όλγα Κέσσαρης

Θεμιστοκλής: Βασίλης Μαυρατζάς

Αστυνομικός: Τάσος Βασιλείου

Αντώνακης: Θεόδωρος Λιμήτσιος

Χαράλαμπος: Μάκης Ορφανόπουλος

Ιάσων: Ηλίας Κυριαζής

Μικές: Δημήτρης Υφαντής

Μάρα: Ξανθή Τοκμακίδου-Trifunovic

Κλάρα: Ελένη Υφαντή

Κατίνα: Δανάη Μέρμυγκα

Μήτσος: Τάσος Βασιλείου

Φωνή κυρίας Παπαμήτρου: Ξανθή Τοκμακίδου-Trifunovic

Γερμανική Μετάφραση: Μελίτα Κέσσαρης

Μουσική: Αντώνης Παπανικολάτος

Σκηνικά- Επιμέλεια κουστουμιών: Δανάη Μέρμυγκα

Φωτισμοί: Βασίλης Κλοτσοτήρας

Τεχνικός ήχου-φωτισμού: Ιωάννης Φραγκούλης

Σχεδιασμός Αφίσας-προγράμματος: Ξανθή Τοκμακίδου-Trifunovic

Υπέρτιτλοι: Γκέλυ Σκιαδοπούλου

Σχεδιασμός υπερτίτλων: Νικόλαος Σπανός